Waarom pas ik toch zo veel op mijn kleinkinderen, vragen sommige mensen aan mij.

3 1/2 dag per week!

Vraagt men zich dat af, omdat je in deze tijd vooral voor jezelf moet opkomen en zorgen?

Ik vind het weer enorm leuk en inspirerend om de kinderen van mijn kinderen veel te zien, met ze te lezen, tekenen en naar buiten te gaan.

Net als indertijd met mijn eigen kinderen, lukt het me om tussendoor en de overige drie dagen mijn eigen werk te blijven doen.

Ik kan en wil niet kiezen voor alleen het een of het ander.

Bovendien geloof ik zeer in een relaxte, liefdevolle basis voor kinderen in hun eerste jaren.

enkele onsamenhangende stukjes

Ik kijk uit het raam, het is bijna donker, het balcon is glimmend nat. De huizen aan de overkant zijn klaar. Bruinrode steen en rode kunststof platen. De witte deuren hebben ronde ramen, dat is wel erg 70er jaren, niet erg mooi.

Binnenkort schijnt er licht aan de overkant.

Vandaag nauwelijks de deur uitgeweest, veel kranten gelezen. Wel gepind en een snelle koffie bij de E.F.

Wat een leuke vriendelijke mensen werken daar toch.

Maria loopt nu als een kievit, ook buiten door het park, ze loopt spontaan naar kinderen toe, die daar spelen.

De meisjes vinden haar aandoenlijk en ontfermen zich over haar. Maria's belangstelling gaat voornamelijk uit naar een jongetje met voetbal.

Volgende week geen IJburg. Ik neem me voor veel naar het atelier te gaan!

Er moet opgeruimd en vooral hard gewerkt worden.

Ook feliciteert ondergetekende de Opa van Maria met zijn 67e verjaardag!