Bij mijn laatste tentoonstelling in het WTC Rotterdam (november 2008), werd mij vaak gevraagd, waarom ik de laatste jaren zoveel abstracter ben ga schilderen. Vrienden, familie en liefhebbers van mijn werk kennen vooral de tekeningen met potlood, krijt en waterverf, die ik al 30 jaar maak. Schetsen en gouaches van volwassenen en kinderen, die binnen of buiten bezig zijn.
De laatste jaren in mijn atelier ervoer ik wat een vrijheid het gaf vrijwel zonder plan te beginnen, vlakken schilderen, lijnen neerzetten, weer kijken, vormen ontdekken, gebruiken, weer wegschilderen.Ook grenzen verleggen, stukken verpesten, lang zoeken en er aan werken tot er uiteindelijk iets 'goeds' uitkomt.
Het is moeilijk uit te leggen, maar het blijft feest om zo te schilderen, al is het ook verschrikkelijk moeizaam af en toe! Wel een voordeel voor mij is, dat ik slecht vooraf kan plannen. Daardoor kom ik vanzelf steeds weer voor verrassingen te staan.
Veel mensen vinden mijn nieuwe schilderijen moeilijk te volgen, ze zien in eerste instantie liever iets herkenbaars. Door er iets over te vertellen,
gaat men het toch meer waarderen.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten